U Trebinju umro Slavko Aleksić, zloglasni četnički vojvoda i simbol terora tokom opsade Sarajeva

Ova informacija potvrđena je za Trebinjelive.

Ko je bio Slavko Aleksić?

Aleksić je jedna od najkontroverznijih i najozloglašenijih osoba koja je povezana s ratom u Bosni i Hercegovini i višegodišnjom opsadom Sarajeva.

Aleksićevo ime u javnosti Bosne i Hercegovine ostalo je trajno vezano za period opsade glavnog grada, gdje se pamti kao simbol snajperskog i vojnog terora nad civilnim stanovništvom. Riječ je o osobi čije se djelovanje smatra jednim od spornih i mračnih poglavlja savremene historije Sarajeva i države BiH.

Rođen u mjestu Bogdašići 1956. godine, Aleksić je veći dio života proveo u Sarajevu, gdje je radio i studirao pravo. Krajem osamdesetih i početkom devedesetih godina aktivno se uključuje u nacionalističke strukture, te je 1990. godine bio među osobama koje su učestvovale u obnovi četničkog pokreta u Sarajevu. Iste godine postaje član Srpske radikalne stranke.

Nakon ubistva starog svata ispred Stare pravoslavne crkve na Baščaršiji, 1. marta 1992. godine, Aleksić preuzima ulogu komandanta "Novosarajevskog četničkog odreda", čije je sjedište bilo na Grbavici. Tokom rata djelovao je u okviru snaga koje su učestvovale u opsadi Sarajeva, a posebno se veže za linije razgraničenja na području Grbavice i Jevrejskog groblja, jedne od najtežih i najkrvavijih tačaka sukoba između Vojske Republike Srpske i Armije Republike Bosne i Hercegovine.

Formacije pod njegovom komandom bile su prisutne na položajima s kojih je grad bio izložen stalnoj vatri, a brojna svjedočenja civila i navodi iz različitih izvještaja povezivali su njegove jedinice s napadima na civilno stanovništvo i širenjem straha među Sarajlijama tokom višegodišnje opsade. Iako su njegovo ime i djelovanje često dovođeni u vezu s teškim kršenjima ratnog prava, Slavko Aleksić nikada nije pravosnažno procesuiran pred domaćim ili međunarodnim sudovima.

Tokom rata bio je ranjavan u više navrata, a pored domaćih jedinica, komandovao je i odredom ruskih dobrovoljaca na području tadašnjeg "Srpskog Sarajeva". Za četničkog vojvodu proglasio ga je ratni zločinac Vojislav Šešelj 1993. godine, a kasnije i od četničkog vojvode i pravoslavnog svećenika Momčila Đujića.

Nakon NATO bombardovanja i potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma, u martu 1996. godine predvodio je povlačenje srpskih snaga i dijela stanovništva sa Grbavice, te je učestvovao u simboličnim činovima koji su tada pratili odlazak iz sarajevskih naselja.

Po završetku rata, Aleksić se povukao u istočnu Hercegovinu, uglavnom na područje oko Bileće, gdje je nastavio političko i ideološko djelovanje kroz četničke i ravnogorske organizacije. Redovno je prisustvovao skupovima radikalnog i revizionističkog karaktera, na kojima su često glorifikovani ratni događaji i njegova vlastita uloga tokom opsade Sarajeva.

U posljednjim godinama njegovo ime ponovo se pojavilo u javnosti u kontekstu istrage poznate kao slučaj "Sarajevo safari", koji se vodi pred pravosudnim institucijama u Milanu, a odnosi se na navode o organizovanom snajperskom djelovanju nad civilima u opkoljenom Sarajevu.

Smrt četničkog vojvode Slavka Aleksića ponovo je otvorila pitanja odgovornosti, nekažnjenih zločina i odnosa prema naslijeđu opsade Sarajeva, jednog od najtežih perioda u novijoj historiji Bosne i Hercegovine.

Opsada Sarajeva

Opsada Sarajeva trajala je 1.425 dana, od 5. aprila 1992. do 29. februara 1996. godine, i smatra se najdužom opsadom jednog glavnog grada u modernoj historiji, a snajperisti su bili jedan od glavnih instrumenata terora.

Tokom gotovo četiri godine, grad je bio potpuno okružen snagama Vojske Republike Srpske, izložen svakodnevnom granatiranju, snajperskoj vatri i sistematskom teroru nad civilnim stanovništvom.

Prema podacima relevantnih institucija i istraživačkih centara, u Sarajevu je tokom opsade ubijeno više od 11.500 civila, među kojima je bilo više od 1.600 djece. Desetine hiljada građana su ranjene, dok je cjelokupno stanovništvo živjelo bez osnovnih uslova za život – redovne vode, struje, grijanja i sigurnog kretanja. Snajpersko djelovanje, naročito na frekventnim gradskim ulicama, mostovima i prilazima školama, pijacama i bolnicama, postalo je svakodnevica, zbog čega je Sarajevo u međunarodnoj javnosti označeno kao grad pod stalnim terorom.

Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju u više presuda je utvrdio da je opsada Sarajeva predstavljala organizovanu kampanju protiv civilnog stanovništva, s ciljem širenja straha i prisile, što je kvalifikovano kao ratni zločin i zločin protiv čovječnosti.

Brojni pripadnici VRS-a osuđeni su pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju (MKSJ/ICTY) za zločine povezane s opsadom, uključujući snajpersko djelovanje.

Opsada je ostavila duboke demografske, psihološke i urbanističke posljedice, a stradanje Sarajeva i danas se smatra jednim od najsnažnijih simbola agresije na Bosnu i Hercegovinu.

Ime Slavka Aleksića u javnom diskursu u BiH veže se upravo za taj oblik ratnog zločina, i u Sarajevu se pamti kao simbol snajperskog terora.

╰┈➤ Program N1 televizije možete pratiti UŽIVO na ovom linku kao i putem aplikacija za Android /iPhone/iPad